“We hebben een ‘Teken van leven’-onderzoek gedaan bij ons op kantoor.” Ik keek mijn klant enigszins beduusd aan. Geen idee waar ze het over had. Wat bleek: ze werkten er met flexibele werkplekken, net zoals zoveel organisaties dat tegenwoordig doen. Een van de redenen is om de ruimte zo optimaal mogelijk te kunnen gebruiken. Dat scheelt weer een verbouwing of verhuizing. Voorwaarde is wel dat iedereen alleen een plek bemant als hij/zij er ook echt is én werkt. Maar we zijn niet voor niets mens, eigenwijs en honkvast, dus wat schijnt er te gebeuren op veel plekken? De bekende tasjes, shawls, schriftjes.....nooit waardevolle spullen, wel ‘Tekenen van Leven’. Zo heet dat in het vakjargon. Mensen die hun plekje voor de dag vasthouden, maar vooral veel elders zijn en dus een gewilde plek bezet houden. “Er zijn bedrijven die je kunt inhuren om dit te onderzoeken. Oftewel zijn flexplekken wel zo flex als ze lijken?” Hoeveel shadow-werkers heb je en hoeveel echte werkers op een flexplek? “We willen dit weten om vast te stellen of we extra plekken moeten creëren, dus verbouwen of verhuizen, of niet.” Het was kennelijk zo druk die dag, dat zij als zwerfster met laptop in de hand en tas over de schouder door het pand aan het lopen, eigenlijk rennen, was van overleg naar overleg en tussendoor naarstig op zoek naar een flexplek. Het goede voorbeeld als HR-medewerker geven is een ding, maar verworden tot een nomade op de vierkante meter... is dat wat we willen? Dan maar toch een teken-van-leven werker zijn? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en hoe jullie omgaan met het flexwerken!
top of page
bottom of page
Коментари