“Een fout is pas een fout als je hem niet herstelt”, kreeg ik vandaag te horen van een schapenboer pratend over zijn bedrijf, “...of als je er niet van leert”, zei een vriend die naast me stond als aanvulling. Soms vallen er van die goudklompjes midden in een gesprek die ik dan even vasthoud. Inderdaad ja, die twee uitzonderingen daargelaten, zijn er dus geen ‘fouten’. Je doet wat en je wordt je ergens bewust van, je leert ervan en, indien nodig, communiceert dat aan een ander. Hoe zou het zijn als we dit als uitgangspunt nemen en daarmee het woord fout niet meer in de mond nemen? Hoe klinkt dat letterlijk in het dagelijkse taalgebruik en in onze conversaties? “Ik heb vandaag weer wat geleerd van iets wat ik heb gedaan en dat pakte even anders uit. Voortaan ga ik het anders aanvliegen.’ Of ”Ik wist niet dat dit het effect zou zijn. Daar was ik me niet van bewust, anders had ik het wel anders gedaan.“ We verontschuldigen ons ook snel bij iets wat er gebeurt, wat we ‘fout hebben gedaan’. Alleen ik besef me bij het schrijven over dit onderwerp: als we het vooraf hadden geweten, dan hadden we het zo niet gedaan. Toch? Hooguit hebben we iets niet goed doordacht, niet alles en iedereen meenemend of, tja, je deed het gewoon. Dus vanaf vandaag geen sorries meer, dat heb ik fout gedaan, stom, maar oeps, weer wat geleerd en kijken wat er nodig is als volgende stap. Wat een dom schaap kan dus ook niet meer!
