Wat maakt dat we moeite hebben met afronden? Ik zie het letterlijk om me heen en hoorde het vandaag nog van een coachee. Hij probeert zoveel mogelijk werk te verstouwen als het tegen vijf uur aanloopt - of later - afhankelijk van wie de kinderen ‘aflost’ van de oppas. Het klonk als een race tegen de klok. ‘In hoeverre bouw je ook tijd in om je werk af te ronden?’ Hij keek me verdwaasd aan. Helemaal toen ik vroeg: ‘...en transitietijd van werk naar huis zoals je vroeger je fietsrit had naar huis?’ Het kwartje viel. Hij besefte dat hij daar geheel overheen stapte. Hij gaat nu expliciet tijd inruimen voor afronden en opruimen tot een leeg bureau - vijftien minuten - en dan vijf minuten ‘even niets’ alvorens naar beneden te gaan. Het lijkt een groter thema te raken. We gaan maar door, steeds in beweging, het volgende, die lange lijst afwerken - die nooit afkomt - totdat we hijgend achter onszelf aan lopen. Herkenbaar? Volgens mij gunnen we onszelf niet de ruimte om langzaamaan gas terug te nemen, iets af te ronden, strik erom heen en dan even te stoppen voor een reflectie- en oplaadmoment en dan (pas) naar het volgende te gaan. Hoe heb jij vandaag afgesloten: ziet je bureau eruit als een slagveld met losse eindjes of als een schone lei met een strik eromheen?
Comments