Dag drie van het werken in de Thuiskantoortuin. Alleen niet iedereen is een thuiswerker. Er is een grote groep van veldwerkers die zich uit de naad werkt om de zorg te kunnen blijven bieden aan ouderen en kwetsbaren zoals zieken én inmiddels besmette mensen. Ik zie het om me heen - mijn partner, vrienden en klanten. Daar gelden andere ‘regels’ qua werk en omgang. Daar is het juist doorwerken ook al heb je een hoestje of een kuchje.
Het vraagt om creatief omgaan met de middelen die er zijn; levende middelen namelijk de zorgprofessionals/ jezelf als je nu in de zorg werkt en gewoon materieel. Steeds meer huis-, tuin- en keukenmiddelen worden ingezet..... Dit apte een vriendin mij, die wijkverpleegkundige is, naar aanleiding van de eerste besmette hulpbehoevende oudere in de buurt: ‘Het is een spannende tijd. We moeten ze blijven verzorgen, ook al heeft er een het virus. Er zijn geen schorten en geen brillen meer, dus ik gebruik mijn stofbril van het klussen of een grote zone uilenbril en heb of een regenjas of vuilniszakken om, en heb gelukkig nog mondkapjes, daarbij een bivakmuts of een douche muts. Dat wordt lachen geblazen wanneer in zo naar binnen ga. Voel me net een vreemde eend. We blijven vrolijk en doen wat we kunnen.’
Ik heb veel waardering voor deze mensen. Voor hen stonden we gisteren voor stil met z’n allen op ons balkon en hebben we geapplaudisseerd. Even stilstaan en elkaar waarderen - laten we dat vandaag ook weer doen.
