Kom je anders morgen een kopje thee drinken? vroeg mijn buurvrouw, toen ik haar een kerstplantje gaf. En zo geschiedde... vanochtend zat ik bij haar en we gingen meteen de diepte in, over het leven en zo ook over de kracht van het gesproken woord. Ze had hier net een Kerstverhaal over gehoord. Woorden zijn scheppend, maar wat schep je dan en wat is scheppen? We werden stil. Het effect van woorden kan als slijtzwammen werken: het creëert onenigheid, verwarring en/of verdeeldheid. Woorden kunnen ook verrijkend en verbindend zijn. We begaven ons op het gebied van vrijheid van meningsuiting. ‘Wat is de intentie van waaruit je iets zegt? Waar ben je op uit? Rijk je een hand uit of een vuist?’ We moesten lachen. Niemand staat te wachten op een vuist, ook Jezus niet, terwijl hij wel zijn andere wang toekeerde aan de persoon met de vuist. Onze bescheiden conclusie was dat we al een groot verschil kunnen maken met de kwaliteit van onze eigen expressie én hoe we luisteren - reactief of responsief? Okee, geen wang toedraaien, maar wel een vraag stellen of adresseren hóe het gezegd wordt. ‘Elkaar verrijken, daar gaan we voor. Ik voel nu al dat als jij weg bent, ik me verrijkt voel en voeding heb om over na te mijmeren.’ En zo sloten we ons ‘derde Kerstdag’-gesprek af en ik met een kopie van het Kerstverhaal in de hand om thuis te lezen.
Comments