Tijdens mijn ochtendwandeling zie ik kinderen uit hun ‘thuis-hol’ komen met rugzakjes aan. Blijdschap, vreugde en veel beweeglijkheid: terug naar school, de échte school. Deze kinderen zijn duidelijk ‘intrinsiek gemotiveerd’. Iets waar mijn vriend net aan het ontbijt iets over deelde uit het boek van Bregman ‘Mensen deugen’. Dat we dat uiteindelijk zouden zijn. Ik krijg nog de voorbeelden vanavond, maar volgens mij hoeft dat niet. Na zoveel weken allemaal massaal in lockdown te hebben geleefd, geleerd en gewerkt, hebben we op de huid onze eigen wijsheden kunnen vergaren. We moesten het immers van onze eigen motivatie hebben op de vierkante meter. ‘Motivatie als drijfveer: wat brengt ons in beweging, leidt tot actie of zet aan tot handelen?’ Daar zijn al vele boeken en artikelen over geschreven. Iedereen wil hier meer over weten. Scholen met zijn leraren en leerlingen, organisaties met zijn managers en medewerkers en zzp’ers. Kortom wijzelf. ‘Motivatie is de energie waarmee we bewegen’, lees ik ergens, ‘en heel veel gaat onbewust, vanuit een automatisme’. Dus ‘welke energie beweegt mij?’ is een interessante dieperliggende startvraag om te onderzoeken. Dit doe ik regelmatig. Hoe werkt dat voor jou?
Wat mij daarbij helpt is mezelf als object van de studie te observeren en kijken wat het effect van hoe ik beweeg is op mij, mijn lichaam en handelingen in de dag. Is de energie die mij beweegt een van vreugde, lichtheid en eenvoud of zwaarte, haast en complicaties? Dat is voor mij een graadmeter: de kwaliteit van mijn bewegingen, letterlijk, door de dag heen. Dan kan ik mezelf stoppen als ik merk dat ik gestrest en vol ondermijnende gedachten rondloop. Dan heb ik een keuze. Mee doorgaan, mee stoppen en vanuit een andere energie bewegen. Ik denk dan aan het kind in mezelf – die wil misschien naar buiten, even een dansje doen of met een vriendje afspreken om te spelen. Wat dan ook, maar wat brengt lichtheid en speelsheid terug in mijn beweging. Dat helpt om wat ik te doen heb aan taak, actie of handeling om dit met meer ‘motivatie’ te doen. Dan rest alleen nog de vraag: waarom doe ik deze taak, actie of handeling? Of zoals kinderen wellicht na vandaag zich oprecht afvragen: waarom moet ik naar school? Dat is een interessante vraag voor een volgende blog.