In Amsterdam krijgen alle woningeigenaren met erfpacht een aanbod van de Gemeente. De ‘urgente’ deadline voor de aanvraag was eind december 2019. Na eindeloos wikken en wegen is een vriendin van mij overstag gegaan: hij heeft keurig op tijd de aanvraag ingediend. Even voor de duidelijkheid: dit is voor vele huiseigenaren een financieel ingrijpende beslissing. Deadline nummer twee was om uiterlijk in februari aan te geven wat je vervolgkeuze is: eeuwigdurende erfpachtafkoop of in termijnen betalen. De Gemeente was duidelijk voortvarend. Een ongekende daadkracht van de Gemeente Amsterdam. Toen de aanvraag vanochtend per mail verstuurd werd, was dit het antwoord.... (zie hieronder). De Gemeente neemt het woord ‘eeuwigdurend’ wel heel erg letterlijk over hoe lang hun vervolgstap zal duren.
Je kunt met veel tromgeroffel dingen roepen en aankondigen en vervolgens met veel daadkracht de eerste stappen zetten maar het gaat om de stappen erna. Daar zit je geloofwaardigheid. Dit voorbeeld van de opvolging op de erfpachtkwestie is naast lachwekkend bizar ook exemplarisch voor veel veranderingen in organisaties. De implementatie van veranderingen oftewel het écht doorvoeren van wat er is voorgenomen laat vaak te wensen over. Groots en meeslepend zonder vervolg is dood in de pot voor ware beweging. Kleine weloverwogen stapjes die doelgericht worden gezet spreken meer dan welke krachttaal dan ook.
