Dag vier van het thuis- of veldwerken. Wat we ook doen en waar we ook zijn, we dragen allemaal ons steentje bij. Zo sprak ik gister Oma W bij mij om de hoek, aan wie ik twee kledingstukken had gegeven om te verstellen. ‘Ik doe het zo graag en ook omdat dit nog precies is hoe ik kan bijdragen in deze tijd.’ Inderdaad, ieder op zijn of haar eigen manier. Voor ons allemaal om even bij stil te staan.Ieder zijn bijdrage en plek Ik hoor alleen maar verhalen hoe enerzijds creatief de thuiszitters hier vorm aangeven en anderzijds hoe de mensen in het veld dit doen. Een thuiszittende vriendin heeft zich tot juf gebombardeerd: ze geeft nu twee uur per dag aan haar twee buurkinderen huiswerkles. Zo ook vele ‘moeder’-vriendinnen zijn creatief bezig met orde en rust te brengen in het nieuwe ‘thuisklaslokaal’ met drie kinderen naast elkaar met laptops voor het online-klassen. De veldwerkers werken opeens binnen een hectische setting waar van alles geregeld moet worden. Zij dragen hun steentje bij door juist heel intensief samen te werken met de middelen die er zijn. Mijn partner heeft opeens piketdiensten en staat iedereen te woord met zorgen, vragen en dilemma’s. Het luisterend oor van en voor de organisatie. En een klant die opeens het gevoel heeft dat hij een militaire operatie aan het leiden is. En zo zijn we allemaal onze plek aan het innemen en zien we wat zich vandaar uit ontvouwt. Iets wat we misschien niet hadden verwacht of dat we konden of in ons zat. Onze plek en onze handelingen doen ertoe. Als we dit met zorg, óók voor onszelf, blijven doen dan komen we hier alleen maar sterker en meer verbonden uit.
