Op slot gaan?

Ik sprak een vrouw deze week die ik 1,5 jaar geleden had gecoacht. Het ging haar goed. Ze had wel moeite met de lockdown en in het bijzonder de laatste maatregelen. Die vielen haar zwaar. We raakten daar over aan de praat en ze refereerde aan onze eerste ontmoeting, toen ze tegen een burnout aanzat en weinig kon verdragen, ‘Weet je nog toen we in het bos wandelden en ik uit het bos kwam en verstijfde.’ Ze kon letterlijk geen pas meer zetten. Teveel prikkels om haar heen van de auto’s, fietsers en de geluiden van het verkeer. Wat haar toen hielp was om letterlijk contact te maken met haar lichaam, hier & nu, en alleen maar hier mee bezig te zijn én zich te richten op de volgende stap voor haar neus. Als deze goed voelde, mocht ze deze zetten. Het duurde even, maar ze bereikte de overkant van een drukke weg. ‘Weet je nog, dat was zo’n doorbraak en overwinning.’ Het was even stil. Ik vulde aan: ‘Je hebt toen je innerlijke lockdown doorbroken.’ Ze moest hard lachen. ‘Niets erger als zelf op slot zitten dan achter het slot van een deur zitten als vrij mens.’ En zo is het maar net: lockdown betekent nog niet zelf op slot gaan. En als je je op slot voelt, richt je dan op die volgende stap, een die vreugde en energie geeft, die jou ondersteunt en zet die dan. #openblijven