‘Je kunt maar beter niet komen eten morgen’, aldus mijn moeder gisteravond. ‘want de boeren komen naar Den Haag’. Ik was me van geen kwaad bewust. Ik had een hele middag coachings in Den Haag staan en zou erna gaan eten bij mijn ouders. Vanochtend vroeg was het duidelijk toen ik het bericht bij de NOS las: vanaf 14.30 uur is de demonstratie ondanks verbod gepland op het Malieveld, bijna naast mijn ‘Haagse’ coachpraktijk. Defensie zet op belangrijke punten in de stad zware verplaatsbare voertuigen neer om de veiligheid te waarborgen. En het woord: ‘verkeersinfarct’. Ik zag het niet zitten om vast te komen zitten tussen tractoren en verhitte boeren. Samen met mijn klanten besloot ik de afspraken af te zeggen, zo ook de eetafspraak. Ruimte om een blog te schrijven. Het rimpeleffect van deze actie is immens besef ik mij. Niet alleen voor mij en mijn achterban, maar met mij nog vele andere honderdduizenden. Staan we er voldoende bij stil wat de impact is van onze keuzes en acties? Of het nu de boerendemonstratie is of op het werk je collega vol emoties een mail sturen of ‘gewoon’ te laat komen op een vergadering? Het lijkt klein en onbeduidend, maar vanuit eigen ervaring en wat ik hoor in mijn coachings hebben al onze keuzes, bewegingen en expressies een immens effect. Meer dan we zelf door hebben.
Kommentare