top of page

Elke dag verwonder ik mij over de wereld om me heen. Dat heb ik altijd al gedaan vanaf toen ik kind was. Soms verwoord ik dat in een blog, zoals hier. 

Zoeken
  • Foto van schrijverCaroline Reineke

Na de persconferentie van gister is het een uitgelezen moment om de balans op te maken. Een dergelijk stopmoment heb ik mogen faciliteren in vier webinars voor de medewerkers van Unicef. Self-Care: hoe zorg je voor jezelf in deze bijzondere werkomstandigheden? Belangrijkste vragen waren: wat is ondersteunend, geeft energie? En wat niet en heeft een ondermijnend effect? Na vier weken hebben we daar allemaal wel zicht op. Het lichaam is daar een goede graadmeter voor. Op sommige zaken hebben we geen invloed, maar kunnen we we wel een andere keuze in maken. Van een andere mindset tot concreet iets anders te doen. Zo had een persoon de hele dag Corona-nieuws radio aan. Ze werd er neerslachtig van. Een draai aan de knop.....uit... en een wereld van verschil. Of iemand die altijd fietste naar haar werk en dat nu ook deed. Alleen kwam ze na een rondje fietsen vrolijk en verfrist weer bij haar eigen huis uit. Zoals het poppetje op het kistje laat zien. Die pijlen blijven komen in vele gedaantes. Het fundament waar je op staat kan je verstevigen. Doorgaan met wat werkt en stoppen met wat energie kost. Iedereen gaat nu zijn/haar eigen experiment aan. Met dank aan Suzanne Laszlo en Laura Palthe voor hun vooruitziende blik om hier aandacht aan te geven. #watwordtjouwexperiment #unicef



  • Foto van schrijverCaroline Reineke

Yesterday I gave my first two webinars for a company on ‘Self-care in lockdown’. What I found interesting was that you don’t have the group fysically in front of you. Just me and the same screen I work behind the whole day. I just move to a program, click a button and camera’s go on and faces appear. With the platform Teams I can only see four of the ten faces. So it’s my screen, the four faces and......my face all of the time. When the meeting is over, you press on the famous button ‘Leave meeting’ and the others are gone and I am still sitting behind my desk as if nothing happened. It taught me a few things. How I am with me during the day and the quality I move, sit and express in, is what I bring to the meeting. My presence has a ripple effect. It is just in my face: I can see through the camera how I am during each meeting. Same for the others in the meeting. They reflect something back to me. I can just see, hear and feel it. Like being in a virtual swimmingpool: me swimming in my own house and seeing the others swim through my screen. All together we are part of this one big pool and having ripple effects. Virtual group dynamics. Take care of yourself is also taking care of your ripple. What is your ripple today? #takecareofyourspace #movements #rippleeffect


  • Foto van schrijverCaroline Reineke

Voor diegenen die dachten dat we onverwacht in een eenmalige sprint zaten, mogen een pauze nemen. We blijken in een heuse marathon te zitten. Voor velen zo niet (bijna) iedereen is dit een totaal nieuwe setting met andere spelregels en andere gezondheids- en welzijnsvraagstukken. Vandaar het belang van een pauze nemen, een heus stopmoment. Hoe gaan we, hoe ga jij je en hoe ga ik me dan voortbewegen de komende tijd? Een marathon vraagt écht iets anders van ons om er over enkele maanden - symbolische eindstreep - nog enigszins vitaal rond te lopen. Voor een marathon train je je, daar maak je aanpassingen in je leven, andere keuzes: dat wel en dat niet. Tips die ik lees over marathontraining: 1. rustig en langzaam opbouwen. Dat is al meteen lastig. We zitten er al middenin, dus.... geef jezelf wat ruimte, stel je verwachtingen over jezelf wat bij. 2. Je focus verleggen van ‘ik moet de eindstreep halen’ (er is geen winnaar in deze marathon) naar ‘genieten van de loop’ en vooral samen over de streep komen. Opstaan uit je stoel, weg van het scherm en veel bewegen en....goed rekken en strekken natuurlijk. Zie verwijzing in mijn geplaatste brief naar het artikel in de NRC


bottom of page