De volgende stap

’Ik heb laatst nog een van je wijsheden gedeeld met een vriendin,’ zei een vrouw die ik vorig jaar had gecoacht. Ik was natuurlijk benieuwd waar ze op doelde. ‘Nou, je weet wel, van die volgende stap. “Er is alleen maar de volgende stap”. Dat is ook mijn mantra geworden. Toen een vriendin al piekerend en zorgelijk zich uitsprak over een werksituatie waar ze in zat, zei ik: ‘Je kunt geen keuzes maken vanaf een plek waar je niet bent. Waar sta je nu en welke stap ligt er voor je?’" Geweldig om deze wijsheid als een echo terug te krijgen. Deze had ik 20 jaar geleden gekregen weer van mijn coach toendertijd met als toevoeging. ‘Welke stap voelt het meest kloppend en vreugdevol? Zet die dan. Vandaaruit kan je pas weer zien hoe het dan voelt en wat je dan ziet.’ Kortom, hou het klein, stap-voor-stap. En zo heb ook ik mijn pad gelopen de afgelopen jaren. Vandaag echter voelde het een beetje ‘staploos’. Ik moet nu grinneken. Diezelfde coach zei toen: ‘Dan zit je op een rotonde. Lekker rondjes blijven rijden, stuur goed vasthouden en genieten, totdat je heel duidelijk voelt: "en nu afslaan."'

#stapvoorstap #ikzegja #zetdiesta

Sunflower time

It is sunflower time. If you were to go to France, you will see fields of yellowness. All sunflowers facing up. In French these flowers are called ‘Tournesols’, those who turn their face to the sun. During the day they adjust their posture to be able to move with the sun. They just say Yes to their source. It is an inbuilt movement. What a reflection for us. We have a tendency to hang our heads, get discouraged and look at our shadows and then dig even deeper until our head is in the earth. What if we take the example of the sunflowers: just say yes as well and focus on our grandness full stop: what we bring each day to the world - our family, friends, colleagues and community. We make a difference. The only requirement is to show our faces and shine like the sun in full #Isayyes #sunflowerpower

Ik zeg JA

Wanneer zeggen we écht voluit JA? Afgelopen weekend heb ik op twee huwelijken mogen ervaren hoe dat is: een volle JA van twee mensen voor elkaar. Hardop en helder voor iedereen om het te horen. Voor de wet is het zelfs zo dat de getuigen deze JA helder uitgesproken moeten horen. Maar hoe zit dat dagelijks? Het valt me op hoe JA aan erosie onderhevig is geraakt. Ik hoor het tijdens de coachings, maar ook in werk- en privé-situaties. We zeggen vaak Ja met een ‘Ja, maar’-energie. De ontvangende partij kan het vaak al voelen. De JA komt met van die tussenwoordjes ‘In principe’ (zeg ik Ja), ‘wellicht’ of ‘als alles mee zit’ (dan ga ik dat doen) of dat werkwoord: ik ga het ‘proberen’. Deze woorden hoor je nooit bij een huwelijksvoltrekking. Kortom, allemaal ondermijnende woorden voor een volle JA. Ik heb een aantal mensen die ik coach gevraagd om de komende weken te letten of ze voluit JA zeggen en onder welke omstandigheden (bij wie, wanneer) wel en wanneer niet. En wat zit daar dan achter? Ik ben benieuwd wat er uit komt. Ik doe ook mee. Wat ik nu al ervaar dat het met een mate van verantwoordelijkheid te maken heeft. Gewoon JA- zeggen zonder mitsen en maren. En... er is ook nog NEE, als iets niet klopt. Voor nu: hoe spreek jij je JA’s uit - met een punt of een komma? #ikzegja